Hij zorgt toch goed voor mij!

Weten jullie dat ik in het dagelijkse leven kapster aan huis ben?

Dit houdt in dat ik onder normale omstandigheden bij veel mensen thuis kom om hun haren te knippen, kleuren, permanent en ...

Daarnaast heb ik mijn webshop met journaling (Biblejournaling) spullen en geef ik ook workshops.

Toen kwam Corona...

Kappers moesten ergens in maart stoppen met werken en sociaal contact mocht nog enkel met je gekozen bubbel. Workshops mochten dus ook niet doorgaan.

De Veiligheidsraad ging (ergens begin mei 2020) samenzitten om te bekijken of de kappers opnieuw mochten beginnen werken.

Ik had hier best wel schrik voor...

Maar omdat ik geloof dat God alles in de hand heeft ging ik met mijn angst naar Hem.

Ik bad dat de Veiligheidsraad de juiste beslissing mocht nemen en dat ik ook vrede zou mogen hebben bij deze beslissing.

Zo mocht ik op 18 mei opnieuw opstarten.

Ik was hier heel rustig onder. Wie mij kent zal weten dat dat niet uit mezelf kwam! Pure gebedsverhoring!

Ik besloot dan (door al de Corona maatregelen die ik moest nemen en mijn zwangerschap) om even enkel de klanten bij mij thuis te ontvangen.

Ze konden bij mij thuis komen in mijn mini kapsalonnetje. Hier had ik alles zelf in de hand. Tussen elke klant door moest ik al mijn materiaal ontsmetten, handdoeken en kapmantels wassen, deurklinken en stoelen ontsmetten,... Een heel gedoe dus!

De eerste 2 weken waren ongelofelijk hectisch en druk. Iedereen wou zo snel mogelijk zijn/haar haren gedaan hebben met hun Corona coupes. (Laten we nu stellen dat dat gewoon de mode trend is van 2020 en 2021)

Ik was toen 6 maanden zwanger en had best nog wel wat schrik om in zwangere toestand Corona te krijgen... Maar ik vertrouwde er ook wel op dat het ok was.

De Corona cijfers zakten gelukkig goed dus konden we nog heerlijk op vakantie gaan (naar de Belgische kust).

De laatste keer met ons 3 want al snel zou ons dochtertje haar broertje mogen verwelkomen.

Van vakantie teruggekomen was het nog even werken geblazen om dan op 3/9 te bevallen.

Op voorhand heb ik tranen met tuiten gehuild want ons dochtertje zou niet op bezoek mogen komen in het ziekenhuis... Ik heb veel gebeden dat dit toch anders zou mogen kunnen... Zo’n belangrijk gezinsgebeuren en dat ze er niet bij zou mogen zijn vond ik ondenkbaar...

Maar ook hier heeft God in voorzien! Het is tot op de dag van de geboorte bang afwachten geweest maar ze is dus op bezoek mogen komen.

We mochten verder geen bezoek ontvangen in het moederhuis, maar wel van broertjes of zusjes!

Ik ben zo enorm dankbaar dat ze toch mocht langskomen.

Qua werk had ik ervoor gekozen om deeltijds moederschapsrust op te nemen en na 4 weken was ik dus alweer aan het werk.

Ons zoontje huilde veel en de borstvoeding liep niet naar wens waardoor hij niet voldoende gewicht aankwam.

Door dit alles had ik al een beetje spijt dat ik voor parttime moederschapsrust had gekozen. Want de klanten hun haren proberen te doen met een krijsende kleine jongen in huis is echt moeilijk... Men hart is een aantal keren verscheurd geweest omdat ik niet naar hem toe kon doordat ik letterlijk met mijn handen in de haren zat. (De haren van anderen wel te verstaan)

Maar ik kon niet meer terugschakelen naar full time moederschapsrust...

Het balanceren van ‘zorgen voor ons zoontje’ en ‘de klanten bedienen’ maakte dat ik toch stress had.

Toen besloot de Veiligheidsraad dat de kapsalons opnieuw gesloten moesten worden voor minstens 4 weken.

Na een dikke week niet meer werken merkten we een ommekeer bij ons zoontje. Hij huilde minder, dronk goed, kwam goed bij en was duidelijk gelukkiger!

Toen werd me duidelijk hoeveel invloed de stress op onze tijd samen had en ben ik dankbaar dat mijn parttime moederschapsrust onvrijwillig een fulltime moederschapsrust geworden is.

Ik vind het erg dat de economie zo afziet van deze pandemie. Maar voor mijn situatie komt het eigenlijk allemaal goed uit. Het voelt geleid!

Het lijkt dat ik nog wel even niet zal mogen werken. Eerst spraken ze ervan om half januari de kapsalons terug te openen.

“Toeval” wil nu dat ik pas opvang had vanaf half januari!

Het kon eigenlijk niet beter uitkomen.

Nu zijn we al einde januari en zit ik nog steeds thuis met onze kleine schat, die gisteren zijn eerste tandje door heeft gekregen!!!

Ik geniet van deze kostbare tijd, ze worden zo snel groot...

Ik zie dit echt als Gods hand in mijn verhaal.

Hij zorgt toch goed voor mij! 🥰

(Begrijp mij niet verkeerd want ook ik wil een Corona vrije toekomst!)

Ik hoop en bid dat Corona snel uit de wereld mag zijn. Dat we snel terug contact mogen hebben met elkaar. Ik begin het toch echt te missen...

Maar voor nu ben ik niet boos dat ik niet mag werken.

Voor nu geniet ik van ons kleine wondertje waar ik nu extra tijd voor heb.